NIRE BIZIORIK ZAHARRENA

Irakurtzen ikasten nuenetik, beti izan da nire astiaren marka. Txikitan , debekatua neukalako, soilik , oporretan irakur nezaken , denbora galtzea baino ez baitzen. Garai hartan , opari moduan  beti libururen bat eskatzen nuen.

Behin baino , amak ez zidan zerbait irakurtzerik eman, gaixorik nengoenean eta eman nuen hilabete edo ikastetxera joan gabe;  ez nago zihur , baina 6 edo 7 nituen, lasai eta ez izorratzeko , komik antzeko aldizkaia ekartzen zizkidan " Vidas ejemplares de santos " deritzanak , inoiz ez dut nire bizitza osoan hauen bazalako gogorrak irakurri.

Bigarren une aipagarria ,14 urtearena zen , lana zela baieztatuz, klasikoak irakurrri egin nituen , Calderon, Unamuno, Lope de Vega , " La Celestina " ....handik aurera ohituratu ziren neuk irakurtzen
ikusten, eta klaseak partikularrak emanez irabazten nuen gehiena liburuz gastatzen nuen.

Garai hartan , jakin bazekiten ikasle zintzoa nintzela , berez egiten nuela nahi nuelako eta emaitzak nahiko onak zirelala ,ordun nire gurasoekiko borrokak bukatu ziren.